ایمپلنت با وجود بیماری لثه | آیا امکان‌پذیر و امن است؟

30 مهر ، 1404

اگر به دلیل از دست دادن دندان به فکر کاشت ایمپلنت هستید اما سابقه بیماری لثه دارید، احتمالاً این سوال بزرگ ذهن شما را درگیر کرده است: «آیا با وجود بیماری لثه میتوان ایمپلنت کرد؟» پاسخ کوتاه و مستقیم این است: بله، اما با یک پیش‌شرط حیاتی و غیرقابل‌مذاکره. موفقیت ایمپلنت برای بیماران مبتلا به بیماری لثه کاملاً به درمان قطعی و کنترل کامل این بیماری قبل از شروع فرآیند کاشت بستگی دارد.

بیماری لثه، که با نام علمی پریودنتیت شناخته می‌شود، یک عفونت باکتریایی است که بافت‌های نگهدارنده دندان، یعنی لثه و استخوان فک را تخریب می‌کند. از آنجایی که سلامت همین بافت‌ها برای حمایت از یک ایمپلنت ضروری است، کاشت دندان در دهانی که هنوز درگیر عفونت فعال است، مانند ساختن یک ساختمان روی زمینی سست و لرزان است. این راهنما به شما نشان می‌دهد که چگونه با مدیریت صحیح بیماری لثه، می‌توانید با اطمینان کامل از مزایای کاشت دندان بهره‌مند شوید.

تفاوت بیماری لثه (پریودنتیت) با التهاب ساده لثه (ژنژیویت)

برای درک بهتر ریسک ایمپلنت در بیماری لثه، ابتدا باید تفاوت دو مرحله اصلی این بیماری را بدانیم. این دو وضعیت اگرچه به هم مرتبط هستند، اما از نظر شدت و تاثیر بر درمان ایمپلنت تفاوت‌های اساسی دارند.

• ژنژیویت (Gingivitis): این مرحله اولیه و خفیف‌تر بیماری لثه است. علائم آن معمولاً به قرمزی، تورم و خونریزی لثه‌ها هنگام مسواک زدن محدود می‌شود. در این مرحله، عفونت هنوز به استخوان فک نرسیده و بافت‌های نگهدارنده دندان آسیب ندیده‌اند. ژنژیویت با رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان و جرم‌گیری حرفه‌ای کاملاً قابل درمان است.

• پریودنتیت (Periodontitis): اگر ژنژیویت درمان نشود، عفونت پیشرفت کرده و به پریودنتیت تبدیل می‌شود. در این مرحله، باکتری‌ها به زیر خط لثه نفوذ کرده و شروع به تخریب استخوان و الیاف نگهدارنده دندان می‌کنند. این وضعیت باعث ایجاد “پاکت” (فضای عمیق بین دندان و لثه)، تحلیل لثه و در نهایت لقی و از دست دادن دندان می‌شود. کاشت دندان با تحلیل لثه ناشی از پریودنتیت، نیازمند مداخلات درمانی پیچیده‌تری است.

چرا درمان بیماری لثه قبل از ایمپلنت یک ضرورت است؟

پاسخ در یک کلمه خلاصه می‌شود: بقا. پایه و اساس موفقیت بلندمدت ایمپلنت، فرآیندی به نام “یکپارچگی استخوانی” (Osseointegration) است که در آن، پایه تیتانیومی ایمپلنت به طور کامل با استخوان فک جوش می‌خورد. باکتری‌های عامل بیماری لثه به طور مستقیم این فرآیند را تهدید می‌کنند و می‌توانند منجر به شکست زودهنگام یا دیرهنگام ایمپلنت شوند.

درمان پریودنتیت قبل از ایمپلنت ضروری است زیرا محیط دهان را برای پذیرش جسم خارجی (ایمپلنت) آماده می‌کند. نادیده گرفتن این مرحله، ریسک بروز یک عارضه جدی به نام پری ایمپلنتایتیس را به شدت افزایش می‌دهد.

پری ایمپلنتایتیس: دشمن شماره یک ایمپلنت دندان

پری ایمپلنتایتیس معادل بیماری پریودنتیت برای ایمپلنت‌های دندانی است. این عارضه یک وضعیت التهابی و عفونی است که بافت‌های نرم و سخت (لثه و استخوان) اطراف ایمپلنت را درگیر می‌کند. همان باکتری‌هایی که باعث از دست رفتن دندان طبیعی شما شده‌اند، می‌توانند به ایمپلنت نیز حمله کنند.

علائم این بیماری شامل التهاب و خونریزی لثه اطراف ایمپلنت، ایجاد پاکت عمیق و مهم‌تر از همه، تحلیل استخوان اطراف پایه ایمپلنت است. اگر این وضعیت به‌موقع تشخیص داده و درمان نشود، منجر به لق شدن و در نهایت از دست رفتن ایمپلنت خواهد شد. به همین دلیل، پیشگیری و کنترل عوامل خطر، کلید اصلی موفقیت است.

مراحل درمان بیماران لثه برای آماده‌سازی کاشت ایمپلنت

اگر شما سابقه بیماری لثه دارید و کاندیدای ایمپلنت هستید، متخصص شما یک پروتکل درمانی چندمرحله‌ای را برای اطمینان از موفقیت درمان طراحی می‌کند. این فرآیند نیازمند صبر و همکاری کامل شماست.

مرحله 1: ارزیابی جامع و تشخیص دقیق

اولین قدم، معاینه دقیق توسط یک پریودنتیست (متخصص بیماری‌های لثه) است.

• اندازه‌گیری عمق پاکت‌ها: متخصص با استفاده از یک ابزار مدرج به نام “پروب پریودنتال”، عمق شیار بین لثه و دندان را در نقاط مختلف اندازه‌گیری می‌کند. عمق بیش از 3 میلی‌متر معمولاً نشانه وجود پاکت و بیماری فعال است.
• بررسی تحلیل استخوان: از رادیوگرافی‌های تخصصی مانند CBCT (اسکن سه‌بعدی) برای ارزیابی دقیق میزان استخوان باقی‌مانده و الگوی تخریب آن استفاده می‌شود. این تصاویر به برنامه‌ریزی برای کاشت دندان با تحلیل لثه کمک شایانی می‌کنند.
• شناسایی نواحی عفونت فعال: بررسی علائمی مانند خونریزی، التهاب و وجود چرک برای تعیین شدت بیماری ضروری است.

مرحله 2: درمان کامل عفونت لثه (فاز غیرجراحی)

هدف این مرحله، حذف پلاک و جرم باکتریایی از سطوح دندان و ریشه است تا التهاب کنترل شود.

• جرم‌گیری و برساژ (Scaling and Polishing): این کار پلاک و جرم‌های بالای خط لثه را حذف می‌کند.
• جرم‌گیری عمیق و تسطیح سطح ریشه (Root Planing): این یک اقدام درمانی کلیدی برای پریودنتیت است. در این روش، متخصص با ابزارهای تخصصی، جرم و بافت‌های عفونی را از زیر خط لثه و سطوح ریشه پاک‌سازی می‌کند. این کار به اتصال مجدد لثه به سطح تمیز ریشه کمک می‌کند.
• آموزش بهداشت دهان: بخش مهمی از این مرحله، آموزش روش صحیح مسواک زدن، استفاده از نخ دندان، مسواک‌های بین‌دندانی و دهان‌شویه‌های مناسب است. موفقیت بلندمدت درمان به اهمیت بهداشت دهان و تعهد شما بستگی دارد.

مرحله 3: جراحی لثه قبل از ایمپلنت (در صورت نیاز)

اگر پس از درمان‌های غیرجراحی، پاکت‌های عمیق همچنان باقی بمانند، ممکن است جراحی لثه قبل از ایمپلنت ضروری باشد.

• جراحی فلپ لثه: در این روش، جراح لثه را به آرامی کنار می‌زند تا به ریشه‌ها و استخوان دسترسی مستقیم پیدا کند. سپس جرم‌های عمقی را تمیز کرده، سطوح استخوان را صاف می‌کند و لثه را به جای خود بازگردانده و بخیه می‌زند. این کار به کاهش عمق پاکت‌ها کمک می‌کند.
• پیوند استخوان و بافت نرم: در مواردی که پریودنتیت باعث تحلیل شدید استخوان یا لثه شده باشد، ممکن است نیاز به بازسازی این بافت‌ها باشد. کاشت دندان با تحلیل لثه اغلب نیازمند پیوند پودر استخوان برای ایجاد حجم کافی جهت حمایت از ایمپلنت است. همچنین ممکن است پیوند لثه برای تقویت بافت نرم اطراف محل ایمپلنت انجام شود.

مرحله 4: دوره نگهداری و ارزیابی مجدد

پس از درمان کامل عفونت لثه، یک دوره انتظار (معمولاً چند ماه) در نظر گرفته می‌شود. در این دوره، شما باید به شدت بهداشت را رعایت کنید و برای معاینات منظم به کلینیک مراجعه نمایید. متخصص وضعیت لثه‌ها را مجدداً ارزیابی می‌کند و تنها در صورتی که بیماری کاملاً کنترل شده و پایدار باشد، چراغ سبز را برای شروع فرآیند ایمپلنت نشان می‌دهد.

آیا می‌توان هزینه‌های این درمان‌ها را به صورت قسطی پرداخت کرد؟

با توجه به اینکه درمان بیماری لثه و سپس کاشت ایمپلنت می‌تواند شامل مراحل متعددی باشد، مدیریت هزینه‌ها برای بسیاری از افراد یک دغدغه مهم است. خوشبختانه، بسیاری از کلینیک‌های تخصصی در تهران، گزینه‌های پرداخت منعطف را برای این درمان‌ها ارائه می‌دهند.

شما می‌توانید برای «ایمپلنت قسطی با وجود بیماری لثه» اقدام کنید. در این طرح‌ها، معمولاً کل هزینه پکیج درمانی (شامل جرم‌گیری عمیق، جراحی‌های احتمالی لثه، پیوند استخوان و خود ایمپلنت) محاسبه شده و شرایط پرداخت به صورت پیش‌پرداخت و اقساط ماهانه (مثلاً با ارائه چک) فراهم می‌شود. این رویکرد به شما کمک می‌کند تا بدون به تعویق انداختن درمان‌های ضروری، فرآیند را با آرامش مالی بیشتری طی کنید.

علائم پس زدن ایمپلنت به دلیل بیماری لثه

حتی پس از کاشت موفقیت‌آمیز ایمپلنت، اهمیت بهداشت دهان همچنان پابرجاست. بازگشت بیماری لثه می‌تواند منجر به شکست ایمپلنت شود. آگاهی از علائم هشداردهنده بسیار مهم است تا بتوانید در مراحل اولیه برای درمان اقدام کنید.

مهم‌ترین علائم پس زدن ایمپلنت به دلیل بیماری لثه (پری‌ایمپلنتایتیس) عبارتند از:

• خونریزی لثه اطراف ایمپلنت: اولین و شایع‌ترین علامت.
• قرمزی، تورم یا حساسیت لثه: مشابه علائم ژنژیویت.
• احساس درد مبهم یا ضربان‌دار در اطراف ایمپلنت.
• احساس لقی یا حرکت جزئی در ایمپلنت: این یک علامت بسیار جدی است و نشان‌دهنده تحلیل استخوان قابل توجه است.
• طعم بد یا بوی نامطبوع از ناحیه ایمپلنت.
• مشاهده چرک هنگام فشار دادن لثه اطراف ایمپلنت.

اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید فوراً با متخصص خود تماس بگیرید. تشخیص و مداخله زودهنگام می‌تواند از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده و ایمپلنت شما را نجات دهد.

جمع‌بندی: یک سرمایه‌گذاری هوشمندانه بر پایه سلامت

تصمیم برای انجام ایمپلنت برای بیماران مبتلا به بیماری لثه، یک مسیر دو مرحله‌ای است: ابتدا پیروزی در نبرد با عفونت لثه و سپس بازسازی لبخند با کاشت ایمپلنت. نادیده گرفتن مرحله اول، تضمینی برای شکست مرحله دوم است. ریسک ایمپلنت در بیماری لثه واقعی است، اما کاملاً قابل مدیریت است. با انتخاب یک تیم درمانی متخصص (پریودنتیست و جراح ایمپلنت)، تعهد به درمان کامل عفونت لثه و رعایت بی‌چون‌وچرای بهداشت، شما نه تنها می‌توانید صاحب یک ایمپلنت موفق و بادوام شوید، بلکه سلامت کلی دهان و دندان خود را نیز برای سال‌های آینده تضمین می‌کنید. این یک سرمایه‌گذاری بر روی سلامت بافت‌های دهان شماست که در نهایت، پایداری و زیبایی لبخند جدیدتان را به ارمغان می‌آورد.

سوالات متداول (FAQ)

1. آیا می‌توانم همزمان با درمان بیماری لثه، ایمپلنت را بکارم؟

خیر، این کار به شدت پرخطر است. کاشت ایمپلنت در محیطی که عفونت فعال دارد، احتمال شکست درمان و بروز پری‌ایمپلنتایتیس را به شدت افزایش می‌دهد. اولویت مطلق با ریشه‌کن کردن عفونت و ایجاد یک محیط سالم و پایدار برای پذیرش ایمپلنت است.

2. اگر به دلیل بیماری لثه استخوان زیادی از دست داده باشم، باز هم می‌توانم ایمپلنت کنم؟

بله، در اکثر موارد امکان‌پذیر است. امروزه با تکنیک‌های پیشرفته پیوند استخوان (Bone Grafting)، متخصص می‌تواند حجم استخوان از دست رفته را بازسازی کرده و یک بستر محکم و کافی برای کاشت ایمپلنت فراهم کند. ارزیابی با اسکن سه‌بعدی (CBCT) میزان نیاز به پیوند را مشخص می‌کند.

3. آیا ایمپلنت کردن از بازگشت بیماری لثه جلوگیری می‌کند؟

خیر. ایمپلنت یک دندان مصنوعی است و به بیماری لثه مبتلا نمی‌شود، اما بافت‌های اطراف آن (لثه و استخوان) همچنان زنده و آسیب‌پذیر هستند. اگر بهداشت دهان را رعایت نکنید، باکتری‌ها می‌توانند مجدداً تجمع کرده و باعث بیماری پری‌ایمپلنتایتیس شوند که به همان اندازه مخرب است.

4. نگهداری از ایمپلنت در افرادی که سابقه بیماری لثه داشته‌اند، چه تفاوتی دارد؟

این افراد باید برنامه بهداشتی سخت‌گیرانه‌تری داشته باشند. علاوه بر مسواک و نخ دندان معمولی، استفاده از ابزارهای کمکی مانند واترجت (واتر فلاسر) و مسواک‌های بین‌دندانی برای تمیز کردن اطراف ایمپلنت ضروری است. همچنین، فواصل ویزیت‌های چکاپ و جرم‌گیری حرفه‌ای برای این افراد کوتاه‌تر (معمولاً هر 3 تا 4 ماه) خواهد بود.